KRAKOWSKA OPERA KAMERALNA

Początki Krakowskiej Opery Kameralnej sięgają 1991 roku.
Do 2000 roku, nie posiadając stałej siedziby, występuje gościnnie w kraju i za granicą, zarówno w naturalnych przestrzeniach, w których dawne utwory mogą funkcjonować w sposób najpełniejszy (zamki, pałace, wnętrza muzealne, historyczne plenery, kościoły), jak również we wnętrzach teatralnych.

18 marca 2000 roku następuje uroczyste otwarcie stałej siedziby teatru w zabytkowych wnętrzach kamienicy przy ulicy Miodowej 15 w Krakowie. Za odrestaurowanie budynku i powołanie w nim instytucji kulturalnej w 2002 roku Prezydent Miasta Krakowa przyznaje scenie tytuł Mecenasa Kultury Krakowa.
Przedsięwzięcie firmują postacie o ugruntowanej pozycji w świecie teatralnym: Jadwiga Leśniak Jankowska – aktorka, choreograf, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie oraz Wacław Jankowski – reżyser.

Credo artystyczne: odkrywanie zapomnianych arcydzieł polskich i światowych, szacunek dla tradycji, dbałość o kunszt i precyzję wykonania. Oznacza to nie tylko sięganie po dawny repertuar, ale także odtwarzanie charakterystycznych dla danej epoki strojów, tańców, gestów, wykorzystywanie oryginalnych instrumentów. Z niezwykłą rzetelnością traktuje się tu słowo zarówno śpiewane jak i mówione. Artyści występujący na scenie KOK to starannie dobrany zespól instrumentalistów, śpiewaków, aktorów. Tu liczy się talent, elastyczność i gotowość do ciężkiej pracy. Wśród nich ważne miejsce zajmują studenci krakowskich uczelni artystycznych: Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Akademii Muzycznej, którzy wnosząc w mury teatru swą młodość i zapał, w zamian otrzymują możliwość debiutu i zdobywania doświadczenia na zawodowej scenie, w ambitnym repertuarze.

Założyciele teatru nie starają się schlebiać popularnym gustom. Zmuszają widza do wysiłku intelektualnego, który procentuje: prócz oddanej publiczności nagradzającej spektakle owacjami na stojąco, teatr przyciąga koneserów i budzi uznanie krytyki, która podkreśla walory artystyczne przedsięwzięć teatru na Miodowej i rolę, jaką odgrywa on w kulturze polskiej, wskrzeszając między innymi mało popularne dziś gatunki, jak np. misterium sceniczne, dygresyjna opera kameralna, rapsod muzyczny, udramatyzowane oratorium.