Concerto Da Camera to grupa młodych ludzi zafascynowanych ideą stylowego wykonawstwa muzyki dawnej. Rozwijają oni swoje muzyczne pasje studiując w renomowanych europejskich uczelniach (Królewskie Konserwatorium w Hadze i w Brukseli). Spotkania przy realizacji zespołowych projektów oznaczają twórczą konfrontację wielu odmiennych idei i punktów widzenia, coraz częściej zyskują tez wymiar międzynarodowej współpracy.

Concerto da Camera tworzą: Agnieszka Osiecka - skrzypce barokowe, Agnieszka Papierska - skrzypce barokowe, Marek Szymański - wiolonczela barokowa, Maciej Wierzchołowski - klawesyn/organy

Gość specjalny:
Maria Valdmaa - pochodząca z Estonii sopranistka, rozpoczęła naukę śpiewu klasycznego w Szkole Muzycznej im. Georga Otsa w Tallinie. Idąc za swoimi zainteresowaniami wykonawstwem historycznym, kontynuowała studia w Królewskim Konserwatorium w Hadze. Obecnie kończy studia magisterskie, pracując pod kierunkiem Lenie van den Heuvel, Barbary Pearson, Jill Feldman, Micheala Chance i Petera Kooij. Maria brała udział w kursach mistrzowskich dotyczacych interpretacji repertuaru barokowego, prowadzonych przez Davida Wilson Johnson, Evelyn Tubb i Josa van Veldhoven oraz wykonawstwa muzyki średniowiecznej u Erica Mentzel (Ensemble Sequentia). Posiada szeroki, zróżnicowany repertuar i specjalizuje się w wykonywaniu utworów Jana Sebastiana Bacha oraz W. A. Mozarta, jest również doświadczoną interpretatorką muzyki średniowiecznej. Współpracuje z takimi zespołami jak Atheneum Kamerorkest, ASKO/Schoenberg Ensemble, Ensemble L’Arpeggiata (Eurydyka J. Peri), Vox Luminis i De Nederlandse Bachvereniging jako solistka lub chórzystka. Maria często śpiewa z Estońskim Chórem Kameralnym, pod dyrekcją Daniela Reuss, Claudio Abbado, Colina Davies i Luisa Langrée, wykonała z nim rolę Jungfrau w kantacie R. Schumanna, Das Paradies und die Peri.

Ostateczny kształt tegorocznej propozycji koncertowej zespołu muzyki dawnej Concerto Da Camera w przeważającej mierze zawdzięczamy inicjatywie prof. Martina Rosta, organisty i organizatora renomowanego festiwalu muzycznego w miejscowości Stralsund (północne Niemcy), która słynie z jednych z największych siedemnastowiecznych organów zachowanych do naszych czasów (Friederich Stellwagen, 1659). Zaproszenie na tamtejszy festiwal przyjęliśmy bez wahania, przystając na sugestię profesora, aby z racji specyfiki miejsca i znajdujących się w tamtejszym Marienkirche instrumentów opracować repertuar o północnoniemieckiej proweniencji.
Już na etapie pierwszych przygotowań nie mieliśmy żadnych wątpliwości, że styl muzyczny popularny w siedemnastowiecznym konglomeracie niemieckich księstw jest czymś jedynym w swoim rodzaju. Niepowtarzalną aurę tej muzyki składają się niewątpliwie dwa czynniki. Pierwszym z nich było przyswojenie przez niemieckich kompozytorów nowych trendów panujących we Włoszech, gdzie wysyłano ich na studia w celu doskonalenia muzycznego warsztatu. Drugim zaś źródłem inspiracji była twórczość ich zachodniego sąsiada, Jana Pieterszona Sweelincka, która wniosła szczególnie wiele do muzyki klawiszowej oraz dzieł wielogłosowych (zarówno wokalnych jak i instrumentalnych) o charakterze sakralnym. Specyficzny, kontemplacyjny klimat, tak łatwy do odnalezienia w muzyce niemieckiej z tego okresu jest wynikiem nie tylko powyższych zależności, ale także dbałości o wysoki poziom muzyczny w protestanckich kościołach.

Przejawem ówczesnej muzyki rozrywkowej - a więc tanecznej – były suity, czyli cykle składające się z kilku różnych tańców. Utwory te, mimo że wyszły spod ręki kompozytora niemieckiego pochodzenia, były niejednokrotnie odpowiednikami popularnych tańców z różnych stron Europy. Za przykład posłużyć może znajdująca się w naszym programie Suita A-dur Vierdancka, której dwie pierwsze części utrzymane są w stylu angielskim, a dwie ostatnie - włoskim.
Opera Włoska, tak bardzo upragniona na wszystkich liczących się siedemnastowiecznych europejskich scenach, popularności w Niemczech doczekała się stosunkowo późno (około 30 lat później niż w Warszawie). Z kolei tradycja układania wariacji czy suit tanecznych z
pobrzmiewającą to i ówdzie chorałową melodią czy nawet pisania świeckich tekstów do sakralnych melodii utrzymała się bardzo długo. Być może działo się tak dlatego, że na tamtych ziemiach muzyka utożsamiana była bardziej z duchową ucztą, kontemplacją i wszystkim tym, co moglibyśmy określić mianem wyższych jakości. Zapraszamy do wysłuchania koncertu:

Dietrich Becker (c. 1623 - c. 1679) - Sonata No. 3, a-moll
Dietrich Buxtehude (1637-1707) - Sicut Moses exaltavit serpentum, BuxWV 97
Nicolaus Adam Strungk (1640-1700) - Sonata d-moll
Dietrich Buxtehude - Cantate 'Herr, wenn ich nur dich hab' BuxWV 38
Johann Vierdanck (1605-1646) - Sonata for 2 violins
Heinrich Schutz (1585-1672) - Eile mich, Gott, zu erretten SWV 282
Johann Rosenmuller (1617-1684) - Sonata terza
Christian Geist (1650 -1711) Vater unser, der du bist im Himmel
Kaspar Forster (1616-1673) - Sonata F