Galeria Katolickiego Centrum Kultury "Krypta u Pijarów",
w Krakowie przy ul. Pijarskiej 2

ma zaszczyt zaprosić na wystawę malarstwa
Magdalena Siejko-„ W obliczu Cielesności- Obrazy śmiertelne”
Adam Rokowski –Ryparografie


Wernisaż we wtorek 7 czerwca 2011 o godz. 18
Wystawa czynna od 7 do 22 czerwca 2011
od wtorku do soboty, w godzinach 13-17
Kraków, ul. Pijarska 2

Magdalena Siejko - urodzona 28. 02. 1977 w Świdniku2003 Dyplom z Wyróżnieniem na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Prof. Jacka Waltosia. Aneks Rysunkowy w pracowni Prof. Teresy Kotkowskiej - Rzepeckiej .Aneks Graficzny w pracowni drzeworytu Prof. Zbigniewa Lutomskiego;
1998 - 2003 Studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie;2002 Pobyt Stypendialny w ramach programu Socrates Erasmus w Glasgow School of Art w Szkocji;2000 - 2002 Studium Pedagogiczne przy ASP w Krakowie;1997 - 1998 Studia na Wydziale Plastycznym Wyższej Szkoły pedagogicznej w Częstochowie;1992 -1997 Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Jacka Malczewskiego w Częstochowie - przygotowanie zawodowe - Technik Jubiler;
Malarstwo sztalugowe i ścienne, witraż, techniki grafiki warsztatowej, rysunek artystyczny, rzeźba, projektowanie graficzne, instalacje przestrzenne, scenografia, teatr, przedstawienia happeningowe, reżyseria
OSIĄGNIĘCIA• Stypendium Artystyczne Prezydenta Miasta Częstochowy;• Stypendium Artystyczne przyznane przez CEA w MkiSz; Stypendium Socrates Erasmus w Glasgow School of Art.;• Stypendium Naukowe Ministra Kultury na rok akademicki 2002 -2003;
WYSTAWY INDYWIDUALNE1994 -1997 Malarstwo i rysunek w PLSP w Częstochowie;2001 Malarstwo w Galerii Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Lublinie;2004 Teatr nie - Ludzki, Galeria PWST w Krakowie;
2004 Oblicza Cielesności cd.- Malarstwo w Galerii Na Pięterku w Śródmiejskim Ośrodku Kultury w Krakowie;
WYSTAWY ZBIOROWE• Z Dwóch stron kurtyny -wystawa pracowni prof. Jacka Waltosia Teatr im . J. Słowackiego w Krakowie;• 3 Pracownie Grafiki Warsztatowej - wystawa grafiki Wydziału Wychowania Artystycznego w Częstochowie - Galeria Centrum NCK w Krakowie;• Nadzieje Częstochowy - wystawa w BWA w Częstochowie
wyróżnienie;
2001 Sacrum w Sztuce- prezentacja prac w ramach wystawy pokonkursowej w galeriach krajowych;• Północ - Południe - wystaw rysunku ASP Gdańsk ASP Kraków;2002 Pokonkursowa wystawa rysunku ASP Gdańsk - I Nagroda;• Dyplom 2003 -Pałac Sztuki w Krakowie;2003 Nowi Członkowie ZPAP- wystawa malarstwa w Galerii Pryzmat w Krakowie;• Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej- wystawa pokonkursowa w BWA w Krakowie;2003 Przyjaciele na Rozdrożach -wystawa malarstwa i grafiki VIKINGGALERY- Temple Bar -Dublin - Iralandia;• Młodzi Twórcy Krakowa i Warszawy - Galeria MODULOR Warszawa;
DZIAŁANIA PRZESTRZENNE
2004 SCENOGRAFIA do sztuki " Paparazzi" w ramach festiwalu teatralnego BAZ@rt - Teatr Stary w Krakowie;
2004 Rzeźba plenerowa "Obecność" w ramach Międzynarodowego Pleneru Rzeźbiarskiego w Krynicy Górskiej



„W Obliczu Cielesności” to fragment cyklu obrazów, który maluję od wielu lat, dzieląc go na poszczególne sekwencje , wynikające z doświadczeń i wydarzeń będących motorem mojej pracy. Dotyczy tożsamości ciała i zasadniczo jest pytaniem o granice ludzkiej egzystencji, granice możliwości wypowiedzi jakie stwarza przedstawienie ciała. W jakim kontekście można mówić o ciele w obrazie, zważywszy ,że obraz sam w sobie jest już ciałem?
Być w Obliczu Cielesności- to poczucie stawania się , bycia w ciągłej drodze. Nie ma momentu końca i początku . Wszystko co na obrazach i co jest obrazem ,jest w nieustannym ruchu , dzieje się choć stwarza wrażenie obumarłych zgliszczy , zamierzchłej przeszłości, budzi poczucie lęku , odrazy czy wstrętu. Droga jest najważniejsza , nawet ta najciemniejsza przez co najsłabiej zdawać by się mogło określona. Najbardziej nikczemna , bo nieznana i nieubłagana w swej tajemnicy. Z drugiej strony nieunikniona, silna formą i treścią opatrzona niemym krzykiem autora. Nieustannie przypomina o sobie w tęsknocie za tym co minęło, desperacko chwytając się życia zostaje jednak tylko powidokiem swojego własnego osamotnienia.
Oblicze cielesności –to nieodparta chęć uchwyceniem w płaskiej, beznamiętnej przestrzeni płótna ulotności życia. Piękna niezwerbalizowanego. Chwili , która boli swoją świadomością nieuchronnego odejścia. Ból o którym mowa to innymi słowy stopień naszej wrażliwości i zaangażowania w istotę człowieczeństwa. Oblicze Cielesności nie jest bynajmniej wizją pesymistyczną , jest poszukiwaniem uniwersum- „zbawiennego środka na śmierć” ,a w kontekście przedstawionych na wystawie obrazów jest swego rodzaju czcią, oddaną miłości do człowieka, któremu dedykowałam ten fragment cykl u prac , którego podtytuł brzmi „Obrazy śmiertelne”
W Obliczu Cielesności to kilka obrazów wyrwanych z ich własnej przestrzeni ,które w dalszym ciągu tworzą samodzielny zespół , zamknięty w kontekście własnej problematyki. Skąd więc pomysł na wspólną wystawę z Adamem Rokowskim? Dlaczego następuje próba połączenia tego co niemożliwe –inna tematyka , kontekst, inny człowiek? Pytanie staje się poniekąd odpowiedzią , gdyż próba pogodzenia przeciwieństw jest kolejnym doświadczeniem na drodze stawania się. Jest niewiadomą tak samo dla nas, którzy wystawiamy prace, jak i dla widzów, którzy dopiero po obejrzeniu wystawy będą mogli stwierdzić na ile to doświadczenie zjednoczyło, bądź jeszcze mocniej odseparowało te dwa od początku odległe od siebie bieguny.

Adam Rokowski - urodzony w 1977. Studia w Instytucie Plastyki WSP w Częstochowie (obecnej Akademii im. Jana Długosza), dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Wincentego Maszkowskiego, w 2002 roku. Autor wystaw indywidualnych: w 2003 roku – rysunku w Tarnogórskim Centrum Kultury w Tarnowskich Górach i w 2006 roku Martwa natura z cytrynami..., wystawa malarstwa, w Galerii Tabor w Częstochowie; uczestnik wystaw zbiorowych.

Artysta o swojej twórczości: Malarz maluje to co go otacza - za oknem albo przed oknem, żeby było bliżej. Zawsze chyba w malarstwie o to chodziło - żeby przedstawić coś co najsilniej pozostaje w pamięci, zapamiętane obrazy i rzeczy.
Otaczają mnie zwykłe przedmioty, jestem statecznym mieszczaninem i daleko mi do czegoś co dawniej nazywano bohemą. Zwyczajność, nad zwyczajnościami, wszystko zwyczajność...Moimi modelami są pospolite rzeczy, które przez kilka tysięcy lat trwania naszej kultury zyskały tak bogaty zasób symboli, że można czerpać z nich niemalże bez ograniczeń, opowiadać nimi wszystko i o wszystkim, a przynajmniej o tym co umiem opowiedzieć. Oczywiście nie każdy mój obraz jest "z treścią" , "z historią", czasami to tylko prosty zachwyt nad kształtami, odcieniami szarości, błyskiem światła, takie proste radości - zwykłe malarstwo

Ryparografie[gr. rhyparós ‘drobny’, ‘brudny’, gráphō ‘maluję’] Według Pliniusza Starszego ryparografie to przedstawienia malarskie przedmiotów drobnych i bez znaczenia, które pomimo „nędznej” tematyki przyciągały uwagę dzięki precyzji wykonania. Ryparografia wyróżnia się w ramach gatunku martwej natury z powodu niewielkich rozmiarów obrazu oraz iluzyjnego malowania przedstawionych przedmiotów. Człowiek jest duchem i ciałem, ale także definiuje swoją odrębność poprzez otaczające go przedmioty, również te drugorzędnego znaczenia. Przedmioty po nas pozostają, stają się śladem pamięci o nas, nawet jeśli są tylko niepotrzebnym gratem, nie wyrzuconym zawczasu śmieciem. Szukając przedmiotów do martwych natur w „rodzinnych piwnicach” poznawałem około 50 letnią przeszłość rodziny - poprzez niepotrzebne już nikomu rzeczy, których jakoś nikt nie umiał wyrzucić. Widać były wystarczająco niepotrzebne, że trafiły do „graciarni”, a jednak zawsze była nadzieja, że do czegoś jeszcze mogą się przydać. Prawdopodobnie takie właśnie znaleziska są udziałem wielu ludzi, niestety jesteśmy narodem, któremu tylko takie „srebra rodowe” pozostały, godne co najwyżej ryparografii.