Krakowski Teatr74 powstał w październiku 2014 roku jako Sekcja Inscenizacyjna Koła Naukowego Teatrologów UJ. Pierwsze spektakle zespołu powstawały i były pokazywane w sali teatralnej Wydziału Polonistyki UJ przy ulicy Gołębiej 20. Tam, w pierwszym roku działalności Teatru odbyły się premiery dwóch autorskich spektakli Błażeja Tokarskiego: „joanny głosów ziemi” i „Świętego Byka”. W kolejnym sezonie Teatr74 przeniósł się do Klubu pod Jaszczurami i Warsztatu na Zabłociu, gdzie powstały spektakle: „Niebezpieczne związki. Schodzenie”, „Infantka” oraz „faustyna.głosy nieba”. Od sierpnia 2016 roku zespół działa jako stowarzyszenie.
Teatr74 początkowo tworzony był przez studentów Wiedzy o Teatrze, dziś zrzesza twórców z różnych środowisk i z różnym doświadczeniem życiowym i artystycznym. Zespół ma formułę otwartą, jest grupą młodych ludzi, których połączyło wspólne myślenie o teatrze jako o miejscu osobnym, tajemniczym i świetym, w którym może dokonać się to, co w normalnym życiu jest nie do pomyślenia. Miejsca, w którym wszystko może się zdarzyć i w którym można starać się mówić o rzeczach niemożliwych do wypowiedzenia.
Wspólnym tematem wszystkich dotychczasowych spektakli pozostaje relacja jednostki z tym co święte i jej walka o zachowanie własnej tożsamości wobec okoliczności ją przerastających.
Kluczową rolę odgrywa tu refleksja na temat ofiary przebłagalnej i badanie kondycji człowieka, który poświęca samego siebie w imię tego, w co wierzy. Ofiara angażuje wszystkie elementy człowieczeństwa – zarówno to co racjonalne i irracjonalne, cielesne i duchowe. Istotny jest również kontekst relacji człowieka z mitem i jego z góry przegranej pozycji w starciu z nim. Bohaterkami Teatru74 są zwykle kobiety nie potrafiące uporać się z tym, że ich osobiste doświadczenie zostało przykryte legendą, którą się stały, bądź szukające ucieczki od własnej nieznośnej kondycji w przestrzeni mitu. W obrębie uruchomionej w spektaklach rytualnej gry, którą podejmują postaci, ich tożsamość staje się rozproszona i niepewna, przez co możliwa jest ekstaza w której – jak pisał Pasolini – powoli znika świat i objawia się Bóg. Konsekwencją tych założeń jest proces wypracowywania specyficznej dla Teatru74 metody aktorskiej, dążącej do rozpoznania tych rejonów psychiki, które ujawniają się tylko w sytuacjach ekstremalnych, takich jak skrajne cierpienie, erotyczne uniesienie czy religijny trans.
Celem Teatru74 jest nieustanny rozwój i poszerzanie spektrum zainteresowań twórczych. W ostatnim czasie dla jego twórców coraz istotniejszym tematem staje się przemoc i opresja władzy, które jednocześnie ograniczają i niszczą człowieka, ale i stają się elementem niezbędnym dla jego stopniowego, duchowego wyzwolenia.